ทางเลือกในการผ่าตัดเพื่อเปลี่ยนข้อเข่า มีการผ่าตัดรักษานอกเหนือจากการเปลี่ยนข้อเข่าทั้งหมดเพื่อบรรเทาอาการปวดและฟื้นความคล่องตัวในข้อเข่าที่เสียหาย กระดูกอ่อนที่ฉีกขาดและวัตถุอื่นๆ สามารถเอาออกจากหัวเข่าได้ในระหว่างการผ่าตัดส่องกล้อง อีกวิธีหนึ่งคือการผ่าตัดกระดูกโดยจะจัดแนวเข่าใหม่โดยการตัดกระดูกออกจากกระดูกโคนขาหรือกระดูกหน้าแข้ง

ทางเลือกในการผ่าตัดเพื่อเปลี่ยนข้อเข่า

ขั้นตอนที่พบไม่บ่อยคือการผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าแบบแบ่งส่วนเดียวแสดงให้เห็นประสิทธิภาพในการรักษาข้อเข่าที่มีความเสียหายต่อข้อเข่าเพียงข้างเดียว ตัวอย่างเช่น หากคุณมีความเสียหายจากข้ออักเสบที่หัวเข่าด้านซ้าย เฉพาะส่วนที่เสียหายด้านซ้ายเท่านั้นที่จะถูกเอาออก เปลี่ยนรูปร่าง และแทนที่ด้วยแบบจำลองโลหะและโพลีเอทิลีน ประมาณร้อยละ 6 ของผู้ป่วยที่มีข้อเข่าเสื่อมเป็นผู้ที่ได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าแบบไม่มีส่วนใดส่วนหนึ่ง หากด้านที่ไม่ได้รับการรักษากลายเป็นข้ออักเสบในที่สุด ผู้ป่วยยังสามารถเปลี่ยนข้อเข่าทั้งหมดได้

เทคนิคที่ค่อนข้างใหม่อย่างหนึ่งซึ่งสร้างความเสียหายให้กับเนื้อเยื่อน้อยลงในระหว่างขั้นตอน นี้เรียกว่าการเปลี่ยนข้อเข่าที่มีการบุกรุกน้อยที่สุด แม้ว่าจะมีการใส่วัสดุเสริมชนิดเดียวกัน แต่ศัลยแพทย์จะใช้แผลที่มีขนาดเล็กกว่า วิธีนี้ทำให้เกิดแผลเป็นน้อยลงและความเสียหายของเนื้อเยื่อโดยรวมก็น้อยลง ส่งผลให้ต้องพักรักษาตัวในโรงพยาบาลสั้นลง ขั้นตอนนี้ทำได้ยากและต้องใช้เครื่องมือและอุปกรณ์ที่แตกต่างกันในการใช้งานข้อต่อ ขึ้นอยู่กับความเสียหายของข้อต่อและปัจจัยอื่นๆ เช่น โรคอ้วน การเปลี่ยนข้อเข่าแบบเปิดแผลน้อยที่สุดอาจไม่ใช่ตัวเลือกที่เหมาะสำหรับผู้ป่วยบางราย

หากคุณมีปัญหาสะโพกที่อาจต้องเปลี่ยนสะโพก คุณจะต้องดูแลสะโพกก่อนหัวเข่า ทำไมคุณไม่สามารถทำทั้งสองอย่างพร้อมกันได้? เพราะเพื่อที่จะออกกำลังกายและฟื้นฟูเข่าใหม่ได้อย่างเหมาะสม คุณจะต้องมีความคล่องตัวในสะโพก ใครคือผู้ที่เหมาะสมในการเปลี่ยนข้อเข่าเทียม อ่านต่อ

หัวเข่าไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเหมือนกันทั้งหมด และความเสียหายที่เข่าก็ไม่ได้เหมือนกันทั้งหมด ศัลยแพทย์กระดูกและข้อสามารถช่วยแนะนำคุณไปสู่การรักษาที่เหมาะสมสำหรับสถานการณ์ข้อเข่าเฉพาะของคุณได้

ข้อเข่าเทียม

ความพยายามที่จะถอดกระดูกบางส่วนออกเพื่อบรรเทาอาการปวดข้อเข่าเกิดขึ้นในช่วงต้นทศวรรษที่ 1860 แต่มีการปลูกถ่ายกระดูกเทียมครั้งแรกในทศวรรษที่ 1940 ความพยายามในช่วงแรกเหล่านี้มุ่งความสนใจไปที่กระดูกโคนขาเท่านั้น แต่ในช่วงทศวรรษ 1950 ได้มีการนำวัสดุทดแทนที่ติดอยู่กับกระดูกโคนขาและกระดูกหน้าแข้งมาใช้

แบบจำลองแรกๆ เหล่านี้สันนิษฐานอย่างผิดๆ ว่าเข่าทำงานโดยพื้นฐานแล้วเหมือนกับบานพับ เนื่องจากการกลิ้ง การร่อน การเลื่อน และการเปลี่ยนความเร็วที่เกิดขึ้นกับการเคลื่อนไหวของเข่าแต่ละครั้ง โมเดลเหล่านี้จึงไม่ประสบผลสำเร็จ การออกแบบล่าสุดมีความก้าวหน้ามากขึ้นในการเลียนแบบการออกแบบที่ซับซ้อนของข้อเข่า ขณะเดียวกันก็รักษาความสมบูรณ์ของโครงสร้างและประสิทธิภาพของรากเทียม

Credit ufa877  

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *